हराएपछि हृदयमा प्रज्ञाको आलोक
मानिस यसै क्षण स्वम् अँध्यारो हुँदोरहेछ
करुणाको आँखामा तृष्णाको धूलो परेपछि
निभ्दो रहेछ चेतनाको सलेदो पनि ।
बिर्सदो रहेछ मान्छेले आफ्नै सार्वभौमिकता
बिर्सदो रहेछ मान्छेले मानवताको लय ।
जुनकीरी नै सहि बलोस् आँखामा
प्रेमको दिव्य लालित्य।
रुपान्तरणको मुल्य ।
बिडम्बना अल्झिएछ कुनै सांसारिक हावामा
मान्छेको मुर्छित परिचय ।
कि मान्छे मदहोस, बिर्सेछ सालिन्दा परिचय
र पल्टाउँदै छे रोवोर्ट सोफियाले
उसको इतिहासका घृणित अक्षरहरु।
यन्त्रवत् सुसेलिरहेछ मान्छेले
जात
धर्म
सम्प्रदाय
र राजनीतिका असामयिक गीतहरू ।
बन्दुकले घोकाइरहेछ शान्तिको अपरिमित मानक।
सदीयौंदेखि गाइएका छ्न्
विभाजनका कोरसहरु।
र यही अन्तरामा झाङ्गिएको छ
हिंसाको कुरुप लहरो
र अभिशप्त मृत्युको सीमान्त भय पनि।।
ओ मान्छे !
खुसी किन्न दौडिरहेछौ सिनेमा हल
कतिन्जेल बस्ने हो
अमावश्यको जून भएर
सिसिफसको आदिम कथा भएर ।
तिम्रो सम्पूर्णताको खित्कामा
फैलिएको छ अहिले भूगोलभरि
अरण्य रोदन ।
अहंकारको पहाड उक्लिरहेछौ निर्विवेक ।
वेफुर्सदी हेर्न भ्यायौ कि नानीहरूका निश्छ्ल आँखाहरु।
उभिन भ्यायौ कि सुखको अगम्य किनार ।
हेर्न सक्यौ कि ऎनाको आफ्नै अनुहार।
किञ्चित सुन्दर छ पृथ्वीको विक्षिप्त घाउपनि।
खोल भिनिष्क्रमणको ढोका
र निस्क असत्यको भयवित दिवारबाट।
अनि देखिनेछ
फूलको सौन्दर्यभित्र पनि अनित्यता
र सम्यक स्मृति र दृष्टि पनि।
सखारै दौडिने तिम्रो बिहानमा
विराम लागेको छ यतिबेला
कि तिमीले बिर्सिसकेको सद्भावना
उम्रेको छ एउटा अलौकिक बिज भएर
कति सुन्दर छ,चराहरुको तान
बेहद छ बादलको लुकामारी
जादुइ छ पुतलीको उडान
कालजयी छ आमा ब्युँझने प्रभात ।
र मृत्यु बोकिहिड्ने अखबारमा
कोरिएका छन् दुःखद् नामरुपका लिपिहरु।
ब्युँझ हजारौं तन्द्राको रछ्यानबाट।
हेर ,भावातीत समुन्द्रको तुफानी गति
छाम धर्मकायस् म हुनुको क्लेश
अनि देख्ने छौ प्रकृति
साक्षत् सम्बुद्धहरु
सेतो चिवरमा बुद्धहरु
जोगाइरहेछ्न् बिरामी अस्पताल
र
क्वारेन्टाइनमा बुद्धहरु
जोगाइरहेछ्न् हजारौं सपनाहरू ।।
लुम्बिनी बौद्ध विश्वविद्यालयद्वारा बुद्ध जयन्तीको अवसरमा आयोजित कविता प्रतियोगितामा प्रथम कविता
कमला ितवारी सोमबार ०२ माघ, २०७९ आइतबार भएको विमान दुर्घटनामा सरकारले शोकमा बिदा दिएपनि आज बैंकिङ सेवा भने खुला रहेको…
प्रतिक्रिया